Układanka

Życie człowieka jest dramatem rozgrywanym w przestrzeni wartości i celów, jakie sobie wyznacza. Szczęście w życiu w dużej mierze jest zdeterminowane umiejętnością poruszania się w tej przestrzeni. Te wartości i cele stanowią niejako elementy układanki. Gdzieś przy końcu powstanie dzieło naszego życia.

Myślę, że zbyt często swoje życie człowiek traktuje jak taką układankę. Specyfiką układanki jest to, że ma ona zaplanowany finalny kształt. Efekt układania jest z góry przewidziany i każdy sposób tego układania do niego prowadzi. Można wprawdzie próbować układać inaczej, lecz wtedy efektu nie będzie wcale.

Tymczasem od decyzji człowieka w życiu, zależy końcowy efekt. Warto potraktować życie nie jako układankę, ale jako klocki Lego. Mamy pewną wizję, tego co chcemy zbudować, ale od stawiania poszczególnych klocków zależy, w jaki sposób ta wizja zostanie zrealizowana. I każda nasza decyzja i każde nasze działanie przyczynia się do tej realizacji.

Jezus a Prawo

Wróćmy do rozważania tekstu Kazania na Górze. Oto, co Jezus mówi w kolejnym fragmencie:

Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim. Bo powiadam wam: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.

W słowach tych Jezus opowiada się za przestrzeganiem Prawa. Jak zinterpretować więc jego czyny? Dlaczego uzdrawia ludzi w Szabat? Dlaczego wygania handlarzy ze świątynii? Dlaczego ratuje Magdalenę, która zgodnie z Prawem powinna być ukamienowana.

Zwróćmy uwagę na słowo: "wypełnić". Czy chodzi o postępowanie zgodne z Prawem? A może chodzi o to, że Prawo samo w sobie jest puste. Jezus w Kazaniu na Górze próbuje wypełnić tę pustkę. Stawia miłość bliźniego w centrum Prawa. Potwierdza to odpowiedź, jakiej udziela Jezus faryzeuszowi na pytanie: Które z przykazań jest najważniejsze? Jezus bez zawahania odpowiada, że przykazanie miłości. Jest to Prawo, któremu wszystkie inne przykazania są podporządkowane.

A jak wygląda codzienne życie Kościoła? Czy Prawo, które stosujemy, przestrzegając świąt i postów, nie jest pustą oprawą? Pozwólmy Chrystusowi wypełnić to Prawo tak, aby było dla nas źródłem mądrości i drogowskazem przez życie. Pamiętajmy, że to Jezus jest drogą, prawdą i życiem.